μερα seven

Η μέρες περνούν και το φεστιβάλ δυστυχώς οδεύει προς το τέλος του. Η χθεσινή 7η ημέρα με βρήκε να παρακολουθώ μιάμιση μόνο ταινία ένεκα επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων. Η πρώτη και ολόκληρη ήταν το Φιλιππίνεζικο ( μετά τις οικιακές βοηθούς έχουμε και σινεμά ) SERBIS - σέρβις του Μπριγιάντε Μεντόζα. Ξεκινώντας το φιλμ μας αρπάζει απ τα μαλλιά και μας βουτά με την μια στον λάκκο με τα σκατά και μας πιέζει μέχρι να φτάσουμε στον πάτο κι ακόμα παρακάτω ενώ εμείς και καθ όλη την διάρκεια της ταινίας αγωνιζόμαστε να επιπλεύσουμε στην επιφάνεια . Κι όσο δεν τα καταφέρνουμε τόσο μας αρέσει και το γουστάρουμε τρελά. Το σκηνικό ένα παλιό πολυώροφο κτίριο - Σινεμά - εστιατόρια - μπουρδέλο κάπου στο κέντρο μιας ταλαιπωρημένης παρακμιακής πόλης .Η οχλαγωγία να σου τρυπά τα αυτιά ενώ η δυσωδία σχεδόν περνά απ το πανί στην αίθουσα γυρίζοντας σου τα άντερα ανάποδα . Μια οικογένεια ζει και εργάζεται μέσα σ αυτόν τον άθλο κινηματογράφο που προβάλει τσόντες Β' και βάλε διαλογής για μερακλήδες θεατές καλή ώρα σας κι εμάς. Εννοείται πώς κατά την διάρκεια των προβολών προσφέρεται πασατέμπο , αναψυκτικά αλλά και στοματικό service από επαγγελματίες του είδους και των τριών φύλων ( ανήρ – γυνή κι ανάμικτο). Με μικρά αλλά αρκετά ξεσπάσματα χιούμορ ο δημιουργός της καταφέρνει να μας διασκεδάσει παρ όλη την βαριά και άθλια
(με την καλή έννοια) ατμόσφαιρα . Στην δημιουργία αυτής της ευχάριστης όπως προανέφερα ατμόσφαιρας συμβάλει σε μέγιστο βαθμό και η έλλειψη μουσικής επένδυσης . Δεν ακούς σε κανένα σημείο μουσική παρά μόνο τα αυτοκίνητα στο δρόμο που κορνάρουν , μαρσάρουν , σπινάρουν και όλα τα άρουν . Δεν ψάχνουμε αρχή , μέση και τέλος , ο σκηνοθέτης απλά καταγράφει μια σκληρή πραγματικότητα της χώρας του και τίποτε άλλο. Τρελή ταινία
ΜΕ άρεσε ΣΕ λέω !



Αν κάποιος ήθελε να περιγράψει με δυο λόγια την ταινία αυτή θα έλεγε: ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ ( μετα συγχωρήσεως)