Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

DREI


DREI / THREE / 3 / ΤΡΙΟ 
Χώρα : Γερμανία 
Έτος : 2011
Είδος : ερωτική κωμωδία / κοινωνική
Σκηνοθεσία : Τομ Τίκβερ
Πρωταγωνιστούν : Ντέιβιντ Στρίσοφ, Σόφι Ρόις, Σεμπάστιαν Σίπερ, Μάρτιν Χέντσελ


Οι κεντρικοί ήρωες ένα παντρεμένο ζευγάρι 40 + που ζουν στο Βερολίνο του σήμερα επί 20 χρόνια μαζί . Μια σχέση που φαντάζει στα πρόθυρα του κορεσμού . Ένα βράδυ η γυναίκα ( Χάνα ) φλερτάρει μ έναν άγνωστο και ενδίδει τελικά στον πειρασμό . Ο Άντρας ( Σιμόν) που πρόσφατα χάνει την μητέρα του από καρκίνο διαπιστώνει πως και ο ίδιος πάσχει απ την ανίατη νόσο και υποβάλετε σε επέμβαση αφαίρεσης στους όρχεις . 
Η συγκυρίες θα τον φέρουν να έλκετε ερωτικά από έναν άγνωστο άντρα . Τελικά κι αυτός με τη σειρά του θα ενδώσει στην αναπάντεχη πρόκληση , ανακαλύπτοντας μια άλλη πλευρά του εαυτού του . Τι γίνεται όμως όταν και στις δυο περιπτώσεις ο άγνωστος άνδρας είναι το ίδιο πρόσωπο? 



Η ταινία είναι σκέτη απόλαυση όπως και να τη δεις . Προσεγμένη , κρατώντας τις ισορροπίες με αριστοτεχνικό τρόπο και παρ όλο που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί και με κίνδυνο να προκαλέσει αντιδράσεις σε ίσος κάποιο πιο συντηρητικό κοινό , καταφέρνει και ξεγλιστρά την τελευταία στιγμή χάρη στην ευρηματικότητα του σεναρίου της . Ο χειρισμός του Τ. Τικβερ ( τρέξε Λόλα , τρέξε ) πάνω σ ένα θέμα ταμπού είναι εξαιρετικός . Προσθέτοντας χιούμορ εκεί που χρειάζεται και με χειρουργική ακρίβεια αφομοιώνει την οποιαδήποτε αντίδραση που μπορεί να προκληθεί και σ αυτό οφείλουμε να του βγάλουμε το καπέλο . Τελικά η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη των ευνόησε 10 με άριστα το 10.


TOWER HEIST




Πώς να κλέψετε έναν ουρανοξύστη
 
Εναλλακτικός τίτλος: Παρακμή (όνομα και πράγμα)
Χώρα: ΗΠΑ
Έτος: 2011
Είδος: Γράφει κωμωδία 

Μάστορας : Μπρετ Ρατνερ 
Παίχτες : Μπεν Στιλερ , Εντι Μερφι Μαθιου Μπροντερικ , Τσεσι Αφλεκ 
Κρατάει: 100΄

Το προσωπικό ενός πολυτελούς ουρανοξύστη πέφτει θύμα του ζάπλουτου ιδιοκτήτη που τους επενδύει και καλά όλες τους τις οικονομίες σε μετοχές φαντάσματα. Για να τον εκδικηθούν καταστρώνουν ένα σατανικό σχέδιο ληστείας . Προσλαμβάνουν για τη δουλεία αυτή έναν και καλά επαγγελματία κακοποιό που θα τους διδάξει τα κόλπα του επαγγέλματος . 
Κανονικά θα έπρεπε να προσλάβουν έναν κανονικό σεναριογράφο ,έναν αληθινό σκηνοθέτη και ηθοποιούς εν ενεργεία και όχι τελειωμένους καραγκιοζάκους που έχουν να κάνουν επιτυχία από το μπάτσο του Μπεβερλι Χιλς . Ο Μπεν Στίλερ όπως πάντα είναι η του ύψους η του βάθους . Εδώ παρ όλο που αναρριχάται σε ουρανοξύστη πιάνει  πάτο .
Ο Μ. Μπροντερικ σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη προκειμένου μην ξεχαστεί και ο Αφλεκ Jr αν και έδειξε σημάδια ταλέντου στο παρελθόν, εδώ συναγωνίζεται τον αδερφό του για να μην πω πως τον ξεπερνά κιόλας . Σε γενικές γραμμές η ταινία (αν έχεις τα μάτια ανοιχτά) αλλά ξεχνιέται με το που θα πέσουν οι τίτλοι τέλους . Άσε που θα σε προβληματίσει για το επόμενο δίωρο αφού μάταια θα χάνεις να βρεις το λόγο που κατατάσσεται στις κωμωδίες.



WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN




    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΒΙΝ   
Έτος: 2011 
Χώρα: ΗΠΑ 
Είδος: Κοινωνικό θρίλερ 
Σκηνοθεσία : Lynne Ramsay
Πρωταγωνιστούν: Tilda Swinton, John C. Reilly , Ezra Miller, Jasper Newell 
Διάρκεια: 107′

Ο Κέβιν μοιάζει με κάθε νεογέννητο που έρχεται σε τούτο τον κόσμο . Κι όμως ο Κέβιν είναι εντελώς διαφορετικός από κάθε νεογνό που έρχεται σε τούτο τον κόσμο . Ο χαρακτήρας λένε στα παιδία πλάθετε σε βρεφική ηλικία και διαμορφώνεται μέχρι την εφηβεία . Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει στην περίπτωση του Κέβιν . Γεννήθηκε με το ένστικτο του δολοφόνου και στα 16 του σκοτώνει 7 συμμαθητές του . Δυο χρόνια μετά το άγριο φονικό η Ιβα , η τραγική μητέρα που άφησε καριέρα και φιλοδοξίες για να φέρει στον κόσμο ένα παιδί , προσπαθεί ν ανακαλύψει τι πήγε στραβά . Κατά πόσο ευθύνεται η ίδια για την επιθετική συμπεριφορά του γιου της; Είναι ποτέ δυνατόν ένα παιδί να γεννηθεί με το κακό μέσα του;




H Lynne Ramsay μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μπεστ – σέλερ της Λάιονελ Σρίβερ και επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει το φαινόμενο της παιδικής εγκληματικότητας ενώ παράλληλα σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός εκκολαπτόμενου δολοφόνου . Όλα αυτά μέσα από το σφιχτοδεμένο μοντάζ και την νωχελική , αποπνικτική ,σχεδόν μουντή και γκρίζα εικόνα που εναλλάσσεται διαρκώς με το κόκκινο . Το κόκκινο του αίματος και της μπόγιας που ρίχνουν στην εξώπορτα της ηρωίδας οι χαροκαμένοι γονείς των θυμάτων . Τα μέγιστα συμβάλει η Tilda Swinton με μια καταλυτική ερμηνεία στο ρόλο της τραγικής μητέρας .
Τα στάδια της ζωής του Κέβιν παρουσιάζονται με αλλεπάλληλα flash back , γεγονός που μπορεί να μπερδέψει αρχικά τον θεατή. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία που δύσκολα τις προσάπτεις την ταμπέλα του θρίλερ , του κοινωνικού δράματος η οποιοδήποτε άλλη.




IMMORTALS




ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ 


Σκηνοθεσία: Ταρσέμ Σινγκ
Παίζουν: Χένρι Κάβιλ, Μίκι Ρουρκ, Στίβεν Ντορφ, Φρίντα Πίντο, Τζον Χαρτ, Λιουκ Έβανς
Διάρκεια: 110’


Από πού ν’ αρχίσω τώρα… Απ’ όπου κι αν αρχίσω το σίγουρο είναι πως θα… τελειώσω με την Φρίντα Πίντο. Και πώς να είσαι αντικειμενικός όταν στην ταινία πρωταγωνιστεί η ομορφότερη γυναίκα του πλανήτη… Καταρχάς να σας πω πως δεν με πειράζει καθόλου που ο μάστορας εδώ έχει πετάξει έξω τα μάτια της ελληνικής μυθολογίας. Καλά της τα ‘κανε! Άλλωστε, δεν μας είπε κανείς ότι θα κάνει μια ταινία για την ιστορία μας παρά μόνο πως δανείζεται την ιδέα αυτής – και δη της μυθολογίας. Η ταινία οπτικά είναι χάρμα οφθαλμών. Ένας πίνακας ζωγραφικής που αποκτά και κίνηση. Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στους «300» εδώ μεγεθύνεται, ίσως περισσότερο απ’ όσο αντέχεται. Δεν είναι τυχαίο πως πίσω απ την κάμερα βρίσκεται ο δημιουργός του «Κελιού» Ταρσέμ Σινγκ, ένας σκηνοθέτης που ξέρει πολύ καλά να στήνει πλάνα που μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή. Μέχρι εδώ όμως, γιατί πέραν του οπτικού (και της Φρίντα βεβαίως βεβαίως) η ταινία είναι αλλού γι’ αλλού.


Και να φανταστείς πως δεν θα μιλήσω ούτε για ανακρίβειες του τύπου 7 θεοί του Ολύμπου αντί για 12 ούτε για την εμφάνιση Σταυρού ως σύμβολο πίστης δίπλα στο Θησέα αλλά ούτε και για την τραγική, «αγγαρειώδη» – αν μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε έτσι – ερμηνεία του Μίκι Ρουρκ αλλά και γενικότερα και του υπολοίπου cast εξαιρουμένης και πάλι της Φρίντα (που δεν χρειάζεται να παίζει, αρκεί να είναι το πλάνο). Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε την ταινία με δυο – τρία λόγια θα λέγαμε πως είναι μια καλογυαλισμένη πατάτα με το πιο φανταχτερό χαρτί περιτυλίγματος. Αν θέλαμε πάλι να της δώσουμε εναλλακτικό τίτλο αυτός θα ήταν: Φρίντα Πίντο στη χώρα των Αθανάτων.











Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

THE DEVIL INSIDE




Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ
THE DEVIL INSIDE

Χώρα : ΗΠΑ
Έτος :2012
Είδος: Τρόμου
Σκηνοθεσία: William Brent Bell
Πρωταγωνιστούν: Dominika Posserén , Kelly Wagner
Διάρκεια : 80 και κάτι ψιλά

 Η ταινία ξεκινά μ ένα τηλεφώνημα μιας γυναίκας προς την αστυνομία  όπου  υποστηρίζει πως σκότωσε 3 ανθρώπους . Η γυναίκα μεταφέρετε στο Βατικανό απ  την Αμερική  καθώς τα 3 θύματα της ήταν εξορκιστές και η ίδια δαιμονισμένη . Όλα αυτά το 1989.  20 χρόνια μετά η κόρη της ταξιδεύει στη Ρώμη με σκοπό να διαλευκάνει την υπόθεση με τη βοήθεια  δυο νεαρών εξορκιστών . Μαζί της  φέρνει  κι έναν φίλο με μια ερασιτεχνική κάμερα που θα καταγράψει  τα γεγονότα . Γεγονότα που οι δημιουργοί της ταινίας προσπαθούν να μας πείσουν πως είναι πραγματικά .  Σε αυτό συμβάλει και η ερασιτεχνική λήψη αφού η ταινία  κινηματογραφείται εξ ολόκληρου με μια ψηφιακή κάμερα στο χέρι  . Η Γνωστή πεπατημένη και πετυχημένη συνταγή του  Blair Witch Project  και του Ισπανικού REC  επαναλαμβάνεται  όπως  και πριν από 2 χρόνια με το LAST EXORCISM. Παρ ότι όμως το έργο το έχουμε ξαναδεί και δεν παρουσιάζει πλέον καμία καινοτομία , η ταινία καταφέρνει να μας τρομάξει  αφού όσο και ν αντιστέκεσαι  , σε παρασύρει στο ρυθμό της και σε πιάνει απροετοίμαστο  βάζοντας σε σε σκέψεις . Αν και για να είμαι ειλικρινής κάπου άρχισε να με κουράζει το πράμα με τους εξορκισμούς και την reality παρουσίαση τους επί της οθόνης .  Ο σκοπός της βέβαια επιτευχθεί αφού με ούτε  1εκ δολάρια απέφερε στους δημιουργούς της 70 .