Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΝΗΣΟΣ 2



ΝΗΣΟΣ 2
Το κυνήγι του χαμένου θησαυρού 
Χώρα : Ελλάδα
Έτος: 2012
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Αντώνης Αγγελόπουλος 
Πρωταγωνιστούν: Ελένη Καστάνη, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Μιχάλης Μαρίνος, Κώστας Βουτσάς Διάρκεια :104΄


Πριν 2 καλοκαίρια είχαμε δει το Νήσος 1 και μας άρεσε γιατί ήταν μια κωμωδία με την αίγλη του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου απαλλαγμένη σε μεγάλο βαθμό απ την τηλεοπτική κουλτούρα και το χυδαίο χιούμορ της εποχής. Ήταν δροσερή , άκρως καλοκαιρινή με φρέσκους πρωταγωνιστές και ενδιαφέρουσα ιστοριούλα . Είχα γράψει μάλιστα ως επρόκειτο για την καλύτερη κωμωδία των τελευταίων 10 ετών. Και φυσικά η εισπρακτική της επιτυχία μόνο ευκαταφρόνητη δεν ήταν . Γεγονός που οδήγησε τους δημιουργούς της σε μια συνέχεια , ένα sequel όπως λεν και στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού . Μόνο που εμείς εδώ δεν ήμαστε αμερικανάκια , όχι τουλάχιστον όλοι , και κάτι τέτοιες αρπαχτές δεν τις συμπαθούμε . 

Εδώ αγαπητοί μου αναγνώστες εισχώρησε για τα καλά η αισθητική της TV και το εκβιαστικό χιούμορ τύπου Ρεπα – Παθανασίου ισοπεδώνοντας ότι καλό μας είχε χαρίσει το πρώτο μέρος.
Σενάριο γραμμένο στο γόνατο , αγγαρείωδες ερμηνείες απ όλους που στην πλειοψηφία τους είναι οι ίδιοι με το πρώτο μέρος . Το μόνο θετικό η καλοκαιρινή ατμόσφαιρα που μας προετοιμάζει ψυχολογικά για διακοπές . Διακοπές που φέτος ιδικά θα είναι εικονικές για τους περισσότερους από μας 

Εδώ στα χέρια των ηρώων μας πέφτει ένας χάρτης των προγόνωντους που αποτελείται από δυο μέρη και οδηγεί σ έναν αμύθητο θαμμένο θησαυρό. Αρχικά το κυνήγι ξεκινούν ο πρώην δήμαρχος και ο πρώην παπάς αλλά στη συνέχεια μπλέκονται όλοι οι συνήθεις ύποπτοι της ιστορίας μας . Δείτε την αλλά μην πείτε μετά πως δεν σας προειδοποίησα 


Τρίτη 17 Απριλίου 2012

TYRANNOSAUR



TYRANNOSAUR
ΤΥΡΑΝΝΟΣΑΥΡΟΣ
Έτος 2011
Χώρα : Μ. Βρετανία
Είδος : Κοινωνικό δράμα
Σκηνοθεσία: Paddy Considine
Πρωταγωνιστούν : Peter Mullan, Olivia Colman, Eddie Marsan
Διάρκεια : 91’

Το σινεμά  της  Μ. Βρετανία ήταν πάντα προκλητικό , σκληρό , αλλά και ρεαλιστικά ανθρώπινο .  Ο Τιραννόσαυρος δεν  ξεφεύγει απ τη ¨γραμμή¨ αυτή που χάραξαν οι ομοεθνής  του  Μαϊκ Λι και Κεν Λόουτς,  και πολύ καλά κάνει δηλαδή .  Πρόκειται για μια ταινία φτιαγμένη με τίποτα απ το τίποτα .  Ένα τίποτα όμως   που στην περίπτωση μας έχει πολύ περισσότερα να μας δώσει από κάτι άλλα  βαθυστόχαστα  και  πολυδιαφημισμένα εγχώρια αριστουργήματα .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ την αρχή πριν σας μπερδέψω περισσότερο .

Ήταν  μια ζεστή βραδιά για την εποχή , στο τελευταίο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπου έβγαζα το εισιτήριο μου στο εκδοτήριο  της Αριστοτέλους   για μια ταινία που είχα ακούσει πως άξιζε να δω . Για να είμαι ειλικρινής οι προσδοκίες μου δεν ήταν και οι μεγαλύτερες .  Άλλη μια βρετανική ταινία θα είναι και θα περάσει όπως τόσες άλλες  και το πιθανότερο να μη βρει καν διανομή σκέφτηκα . Άλλωστε το όνομα του δημιουργού της δεν μας λέει και πολλά αφού ουσιαστικά είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους ( Προηγήθηκε το μικρού μήκους ¨ Dog Altogether ¨). Μέχρι τώρα τον  είχαμε συναντήσει σε μικρούς ρόλους σαν ηθοποιό . Με εξαίρεση βέβαια εκείνο του πρωταγωνιστικού  στα εκπληκτικά ¨Παπούτσια του νεκρού¨. Αυτός ουσιαστικά ήταν και ο λόγος που διατηρούσα μια κρυφή ελπίδα ως η ταινία θα  έχει αυτό  το κάτι που  θα την κάνει να ξεχωρίσει. 
Την επομένη μπαίνω στην αίθουσα  , κάθομαι στη θέση μου και περιμένω να ξεκινήσει η ταινία . Τα φώτα πέφτουν και  η κάμερα εστιάσει σ έναν τύπο  μέσα σε μια κλασική  επαρχιακή βρετανική παμπ να κάνει το αυτονόητο . Ώσπου σε κλάσματα δευτερόλεπτου εκρήγνυται και τα κάνει λαμπόγυαλο. Του κάνουν βέβαια και τη μούρη κρέας και τον πετάν στο δρόμο. Κι εκεί έχετε το πρώτο μεγάλο ΣΟΚ . Μια σκηνή  απίστευτης κτηνωδίας  . Μ ένα ρόπαλο χτυπά αλύπητα  τον πιστό του σκύλο χωρίς λόγο κι αιτία .  Γεγονός που τον καθιστά αυτομάτως  μισητό στον σαστισμένο θεατή που προσπαθεί να συνέρθει απ τον κινηματογραφικό βιασμό που υπέστη  . Το επόμενο πλάνο νωχελικό  και σχεδόν βουβό . Μέχρι που μια μέρα συναντά την καλόκαρδη Χανα . Μια κοπέλα που περνά κι αυτή το δικό της δράμα . Η επαφή αυτή θα σταδιακά θα καταφέρει να τον εξημερώσει και  όσο και απίστευτο κι αν φαντάζει θα τον κάνει συμπαθεί στο κοινό . Μόνο που η Χανα κρύβει κι αυτή τα δικά τις μυστικά.


Ο  Paddy Considine το χει. Καταφέρνει με απίστευτη δεξιοτεχνία να πλάσει τους χαρακτήρες του και να μας τους επιβάλει με το δικό του μοναδικό τρόπο , ενώ παράλληλα στήνει ένα παζλ συναισθημάτων που εναλλάσσονται σχεδόν διαρκώς κατά τη διάρκεια το φιλμ .   
Η ταινία δεν είναι αυτό που λέμε γροθιά στο στομάχι αλλά κλοτσιά στ αχαμνά και βάλε . Σ αυτό συμβάλει τα μέγιστα και ο Peter Mullan που μαγνητίζει το βλέμμα του  θεατή με την εκπληκτική ερμηνεία του. 

Τελικά η ταινία ξεπέρασε  κατά πολύ τις αρχικές μου προσδοκίες μπαίνοντας χωρίς δεύτερη σκέψη στο TOP 5 της χρονιάς .

Αν δεν την προλάβατε στις αίθουσες  αναζητήστε την τώρα στα ράφια των video club







The Ides of March




ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ
The Ides of March  
Χώρα: ΗΠΑ
Έτος: 2011
Είδος : Πολιτικό θρίλερ
Σκηνοθεσία: George Clooney
Πρωταγωνιστούν : George Clooney, Ryan Gosling, Philip Seymour Hoffman, Paul Giamatti
Διάρκεια: 97’

Τι στο καλό θέλει να μας πει η φράση αυτή ?  Ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα όταν διάβασα  για την νέα ταινία του ευμαθέστατου   George Clooney. Κάτσε να το γκουγκλάρω .

 ΑΙ ΕΙΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ , μια φράση που προέχετε απ το λατινικό Idus Martii . Ουσιαστικά επρόκειτο για τις ημερομηνίες  15 Μαρτίου, 15  Μαΐου, 15 Ιουλίου, 15 Οκτωβρίου αλλά και όλες οι δέκατες τρίτες μέρες των υπολοίπων μηνών. Ημερομηνίες αφιερωμένες στον θεό Άρη κι επίσημες αργίες για την αρχαία Ρώμη. Η φράση έμεινε στην ιστορία  και σαν  προειδοποίηση ενός μάντη προς τον Ιούλιο Καίσαρα πως πρέπει να προσέχει τις είδους του Μαρτίου. Αυτός όμως δεν το άκουσε και στις 15 του Μάρτη αναφώνησε το περίφημο  ¨Κι εσύ τέκνον Βρούτε;¨.

Μια φάση που κατ επέκταση σημαίνει προδοσία εκ των έσω , αυτών που υποτίθεται σε στηρίζουν , ανθρώπων της απολύτου εμπιστοσύνης . Όπως δηλαδή συμβαίνει και στην ταινία μας όπου