Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα με τον κυνόδοντα αναγνώστη μου . Θεωρητικά είναι η καλύτερη της χρονιάς και βάλε. Αν και οι ενστάσεις πάρα πολλές καταφέρνει να δώσει αυτό το κάτι διαφορετικό που ψάχνει το ελληνικό σινεμά από την εποχή του Νικολαΐδη και ξαναβάλε . Πολλοί ανακάλυψαν μέσο αυτής τον έλληνα Μπουνουέλ , τον εκφραστή της σύγχρονης ελληνικής καταπιεσμένης πραγματικότητας . Ένα δυνατό γρονθοκόπημα στη μάπα της κοινωνίας , μια κλωτσιά στ στ' αχαμνά του δήθεν κουλτουρε ελληνικού κινηματογράφου κλπ κλπ. Όλα καλά και το θέμα του άκρως φρέσκο και προκλητικό . Φρέσκο αν και μοιάζει βγαλμένο από μια άλλη δεκαετία 30 -40 χρόνια πριν. Μήπως όμως ανήκει κι εκεί? Ο Γιώργος Λανθιμος κατηγορήθηκε εκ τον υστέρων ότι αντέγραψε το El Castillo de la Pureza μια ταινία του Arturo Ripstein απ το 1973 ( αχ Τασούλη , κακο αγόρι) . Θα μου πεις υπάρχει παρθενογένεση στο σινεμά? Όχι βέβαια όλοι επηρεάζονται από κάπου αλλά όταν η επιρροή αυτή είναι τόσο εξόφθαλμη όφειλε ο δημιουργός της να το κατάθεση . Αυτό ίσως και να με χάλασε λίγο .
Δεν αναιρεί όμως την αρχική μου άποψη πως η ταινία απλά ειναι μίλια μπροστά απ το ταλαίπωρο ελληνικό σινεμά που ολοένα και υποβιβάζεται αν θες και επισήμως από την πολιτεία ( βλέπε πρόσφατες δηλώσεις αρμόδιου - αναρμόδιου υπουργού σε σχέση με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)
Δες την όμως γιατί πέραν του παραπάνω ατυχούς γεγονότος η ταινία αξίζει τα λεφτά της .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου