City Island

Τι γλυκά ταινία .
Τι ευχάριστη έκπληξη?

Θα μπορούσε να είναι ένα κοινωνικό δράμα , μια πονεμένη ιστορία μιας οικογενείας στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Ναι θα μπορούσε να είναι , όμως δεν μπορεί .

Μια ¨δυσλειτουργική¨ οικογένεια όπου ο πατέρας ονόματι Vince διορθωτής κειμένων στο επάγγελμα αγωνίζεται κρυφά απ την οικογένεια να κάνει τα όνειρο του πραγματικότητα . Να γίνει ηθοποιός και παίξει στη νέα ταινία του Scorsese . Παράλληλα γοητεύεται και από μια νέα όμορφη ηθοποιό που τον βοηθαει στο να πετύχει το στόχο του . Φαίνετε όμως ότι δεν είναι το μόνο μέλος της οικογενείας με μυστική δράση . Η μητέρα Joyce νιώθει παραμελημένη απ τον άντρα της και βρίσκετε ένα βήμα πριν ενδώσει σε νεαρό πειρασμό . Τα δυο τους παιδιά είναι ακριβώς αυτό που αποκαλούμε αλλού γι αλλού . Η ανήλικη κόρη απογυμνώνει καθημερινά τον εσωτερικό της κόσμο σε μία πασαρέλα ενός στριπτιζάδικου. Στο φινάλε οι αποκαλύψεις πέφτουν σαν βροχή και παρόλη την δύσκολη κατάσταση των πρωταγωνιστών ο θεατής προσπαθεί μάταια να κρατηθεί στη θέση του και να μη σωριασθεί στο πάτωμα από τα γέλια.

Ο Andy Garcia σ ένα ρόλο έκπληξη όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί να μας παρασύρει με την φρεσκάδα του σ ένα υποδειγματικό σενάριο που εγώ θα τολμούσα να το χαρακτηρίσω και σας ένα νέο American Beauty η ακόμα και σαν την αστεία πλευρά του Happiness . Νιώθω τυχερός που δεν την έχασα στην φετινή Berlinale .

Αν την πετύχετε σε κάποια αίθουσα μη διστάσετε να μπείτε . Θα σας αποζημιώσει όσο δε φαντάζεστε

Υ.Γ Όλα τα λεφτά η σκηνή με την οντισιον