Αποστολή στο Βερολίνο

BERLINALE 2009

Για να δείτε μεγαλύτερες τις photo κάντε κλικ επάνω τους


Αχ ήταν υπέροχα . Ο παράδεισος του σινεφίλ. Μια βδομάδα πλημμυρισμένη από 7^η τέχνη . Μια πόλη ζωντανή όσο και θλιμμένη να κάνει άμεσος γνωστό στο επισκέπτη πως βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης . Το κρύο πολύ αλλά τόσο λίγο για να σβήσει όλη αυτή τη φλόγα που ανάβει μόλις πατήσεις το πόδι σου εκεί. . Μια ολόκληρη συνοικία αφιερωμένη στον κινηματογράφο, ένας νέος ουσιαστικά οικισμός που στήθηκε τα τελευταία χρόνια πάνω στα ερείπια του πάλε ποτέ τοίχους που διχοτομούσε την Γερμανία . Για να στηθεί όλο αυτό το σκηνικό συνέβαλαν μερικά από τα ποιο ταλαντούχα και διάσημα ονόματα στο χώρο της αρχιτεκτονικής που με τη σειρά τους σεβάσθηκαν την ιστορία και την παντρέψανε αρμονικά με το σύγχρονο παρόν . Σε τούτο λοιπόν τον χώρο στεγάζετε κάθε χρόνο το διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου , γνωστό και ως Berlinale. Ένας θεσμός που κρατά καλά εδώ και 59 χρόνια .

Θεωρείται δε και το δεύτερο μεγαλύτερο φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο μετά από αυτό των Καννών . Φέτος διεξήχθη από της 5/2 έως και της 15/2 και είχα την χαρά να παραβρεθώ σε αυτό μαζί με το Tim της seven films . Η μέρα άφιξης μας στο Βερολίνο ήταν η Τετάρτη 04/02 μια μέρα δηλαδή πριν από την έναρξη του φεστιβάλ . Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο βγήκαμε για μια γρήγορή βόλτα αναγνώρισης και για να παραλάβουμε τα διαπιστευτήρια του φεστιβάλ , δηλαδή καταλόγους , την κάρτα ελευθέρας εισόδου και τα σχετικά έντυπα .

Αμέσως μετά καταστρώσαμε το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε ο καθένας από εμάς . Οι ταινίες ήταν τόσες πολλές που ήθελε σχολαστική μελέτη ώστε να επιλέξει κανείς ποιες και πόσες θα δει . Ένας μέσο όρος ταινιών που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ημερησίως είναι 5- 6 με ενδιάμεσα 10 λεπτά διαλείμματα για καφέ και φαΐ . Αυτό έκανα κι εγώ . Από την επόμενη μέρα το πρωί ξεκίνησα να μπαινοβγαίνω στις αίθουσες. Οι ταινίες που παρακολούθησα ήταν σε γενικές γραμμές άνω του μετρίου . Υπήρξαν και μερικά αριστουργήματα , κάποια μικρά διαμαντάκια , και κάποιες αδιάφορές που και να τις έχανα δε έτρεχε και τίποτα . Ευτυχώς αυτές ήταν ελάχιστες.

Το θετικότερο όλων είναι πώς μου δώθηκε η ευκαιρία να δω ταινίες που το πιο πιθανό είναι να μην της ξανασυναντήσω πουθενά αφού πολλές απ αυτές δεν θα βρουν το δρόμο τους για της ελληνικές αίθουσες και τα dvd’s .Τα βράδια κάπου στις 7 – 7.30 έκανα μια βόλτα μέχρι το κόκκινο χαλί μπροστά απ το Berlinale Palast , την επιβλητική και μεγαλύτερη αίθουσα του φεστιβάλ όπου γίνονται και όλες οι μεγάλες πρεμιέρες όπως το International του Tom Tykwer , το Mammoth του Lukas Moodysson, το Ricky του François Ozon, Η σκόνη του χρόνου του Τέο .

Εκεί το τοπίο θύμιζε Hollywood με τον κόσμο αριστερά και δεξιά να περιμένει καρτερικά να δει έστω και για λίγο από κοντά τα κινηματογραφικά του είδωλα κοινός τους star του cinema . Φώτα , κάμερες , paparazzi , λιμουζίνες , πασαρέλα, κυρίες με γούνες , φωνές και χειροκροτήματα ήταν όλα αυτά που συνέθεταν το σκηνικό κάθε βράδυ. Και όλα αυτά με την θερμοκρασία να βλέπει τους 0 βαθμούς κατάματα . ¨όλα ήταν τέλεια με εξαίρεση το ότι πουθενά μα πουθενά δεν μπορείς ν απολαύσεις ένα κανονικό

ΦΡΑΠΕ . Στα + και τα υπέροχά ΒΟΥΡΣΤ (λουκάνικα) που χτυπούσα ανάμεσα στις προβολές απ την κιόσκι καντίνα που ευωδίαζε όλη την περιοχή με τα εδέσματα της . Στα + επίσης και οι κουβάδες μπίρα που καταναλώθηκε όλες αυτές τις μέρες . Τα αποτελέσματα βέβαια δεν ήταν καθόλου ευχάριστα όταν γυρίζοντας στην Ελλάδα αντίκρισα τον δείκτη της ζυγαριάς αλλά δεν πτοούμαι . Από τουριστικής πλευράς το Βερολίνο θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς αφού συνδυάζει τα πάντα , την αρχιτεκτονική του χθες και του σήμερα Ιστορικά μνημεία που επέφεραν ριζοσπαστικές αλλαγές στην Ευρώπη καθώς και ξέφρενη νυχτερινή ζωή που όμως πρέπει να ξέρεις να την ανακαλύπτεις καθώς τα περισσότερα καλά στέκια βρίσκονται είτε κρυμμένα πίσω από περίεργες πόρτες είτε σε ορόφους πολυκατοικιών και το μόνο που μπορεί να προδώσει την ύπαρξη τους είναι οι καπνιστές του στοιβάζονται απ έξω τουρτουρίζοντας απ το κρύο χάριν της απόλαυσης του καπνού. Εκει το κάπνισμα απαγορεύεται δια ροπάλου .

Σ ολόκληρο το Βερολίνο συναντήσαμε ένα μόνο Bar με καπνίζοντες όπου και φυσικά γίνονταν το αδιαχώρητο . Δυστυχώς όμως οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα και η επιστροφή ήταν επιβεβλημένη .

Έτσι γίνεται πάντα , τα καλά πράματα κρατάν λίγο .Η αλήθεια είναι όμως πώς αν κρατούσαν και περισσότερο θα γίνονταν ρουτίνα οπότε καλύτερα έτσι . Άντε και του χρόνου με υγεία .

Οι ταινίες που ξεχώρισα ήταν αρκετές , αυτές όμως που μου έκαναν να νιώθω ευτυχισμένος που ταξίδεψά μέχρι το Βερολίνο ήταν 3 .

At any second του Jan Fehse

John Rabe του Florian Gallenberger

Troubled Water του Erik Poppe

Περισσότερα γι αυτές σύντομα

και μερικές ακομα Photo απο την 59η Berlinale