Melancholia

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ 

Χώρα: Γαλλία , Γερμανία, Δανία , Σουηδία

Έτος: 2010

Σενάριο – Σκηνοθεσία:  Λαρς Φον Τριερ

Πρωταγωνιστές: Κριστεν Ντανστ ,Σαρλότ Γκενσμπούρ, Αλεξάντερ Σκάαρσγκαρντ, Κήφερ Σάδερλαντ, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Τζον Χαρτ

Διάρκεια: 130’

Το καλοκαίρι  του 2011  έφυγε ανεπιστρεπτί , όσο προλάβαμε το χαρήκαμε  , και τώρα?  Επιστροφή στην πραγματικότητα . Στην Ελληνική πραγματικότητα..  Δύσκολες μέρες έρχονται   και πρέπει να εφοδιαστούμε με δύναμη και υπομονή   γιατί ο κόσμος  μπορεί να μην καταστραφεί αλλά ίσος ο μικρόκοσμος του καθενός μας να είναι στα πρόθυρα  μιας οικονομικής και ψυχολογικής  καταστροφής .  Ο κόσμος  μας απειλείτε . 

Μια απειλή που  έρχεται από το υπερπέραν , απ το αχανές σύμπαν  του διαστήματος . Ένας πλανήτης  ονόματι  Μελαγχολία  ξεφεύγει απ την τροχιά του και χαράζει πορεία  σύγκρουσης με τη γη .   Όχι δεν πρόκειται για μια ακόμα χολιγουντιανή υπερπαραγωγή καταστροφολογίας  με τρομακτικά ιδικά εφε και  αχαλίνωτη δράση .  το παραμύθι αυτή τη φορά είναι διαφορετικό και μας το αφηγείται το κακό παιδί των Καννων Λ.Φ.Τριερ  .  Οι ήρωες μας δεν θα σώσουν τον πλανήτη . Ούτε καν θα προσπαθήσουν να σώσουν τα τομάρια τους . Εδώ κανείς δεν  επιδιώκει ν ανατρέψει τίποτα, κανείς δεν κάνει τον σερίφη. Δεν υπάρχουν  κορυφώσεις  κι εντάσεις . Ούτε καν σκηνές πανικού κι απελπισίας . Εδώ όλοι είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο . Όλοι  προετοιμάζουν την  ψυχή τους για το τελευταίο ταξίδι .  .  Μια εντυπωσιακή γαμήλια τελετή καταστρέφετε  όταν  συνειδητοποιούν πως όλα είναι επί του ματαίου ( όχι του Ματέου της Ελένης) .

Μια  παρολίγον νεόνυμφη κάνει τον ψυχικό απολογισμό της .    Ένα ευφυέστατο λυρικό ψυχόδραμα που χτυπάει κατευθείαν στην καρδία του θεατή  Δε σε συγκινεί , δε σε στεναχωρεί, δε σε θυμώνει , παρά  μόνο σε ταξιδεύει . Ένα  ταξίδι σε μια διαδρομή αδιάβατη για τα κινηματογραφικά δεδομένα , ένας προορισμός προς το πουθενά  υπό τους ήχους  του  Βάγκνερ.  

Ο Τριερ ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί και δεν είναι η πρώτη φορά . Ξεκίνησε με τον  προκλητικό Αντίχριστο πριν 2 χρόνια και συνεχίζει   τώρα  με τη Μελαγχολία .  Η λύτρωση της ψυχής μας λέει έρχεται στο τέλος . Και το τέλος αυτή τη φορά  είναι κυριολεκτικό και μη αναστρέψιμο.  Είναι όμως γαλήνιο και μεταβατικό .  

Αν θέλαμε να περιγράψουμε την ταινία  περιληπτικά θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε πως αποτελείται από δυο μέρη . Στο πρώτο ο θεατής προσπαθεί  σχεδόν χωρίς επιτυχία να ταυτιστεί με τους ήρωες . Ο κάθε ένας απ αυτούς  να υπερασπίζεται τον εαυτό του , να πετροβολάει  τους άλλους και να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ το δάχτυλο του Η τραγική φιγούρα της  ιστορίας  η νύφη που  τέλη υπό κατάθλιψη καθώς ο γάμος αυτός  δεν είναι αυτό που ονειρεύονταν από μικρή.  

Στο δεύτερο μέρος όλα ανατρέπονται. Είναι η ώρα  που ο καθένας θα πρέπει ν αναλάβει τις εύθηνες του , ν αποβάλει ότι τον ενοχλεί , να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του , να τον ανακαλύψει , να βρει το νόημα της ζωής  έστω κι αυτή αν βρίσκεται ένα βήμα πριν απ το οριστικό τέλος.  

Τα συμπεράσματα δικά σας