DRIVE
Έτος: 2011
Χώρα: ΗΠΑ
Είδος:Αστυνομική περιπέτεια
Σκηνοθεσία : Nicolas Winding Refn
Σενάριο: Hossein Amini
Βασισμένο στο βιβλίο του James Sallis
Πρωταγωνιστούν: Ryan Gosling, Carey Mulligan,
Christina Hendricks, Ron Perlman
Διάρκεια: 100'
Ο Drive ( δε θ ακούσουμε πουθενά το πραγματικό του όνομα ) είναι ένας ευφυής νεαρός με εξαιρετικές οδηγητικές ικανότητες και ασκεί το επάγγελμα του κασκαντέρ σε επικίνδυνες σκηνές ταινιών . Παράλληλα προσφέρει τις υπηρεσίες του και ως οδηγός σε δουλείες του υποκόσμου. Δεν είναι τα χρήματα το κίνητρο γι αυτόν άλλα η αίσθηση της αδρεναλίνης και του κινδύνου που του προσφέρει η παράνομη δραστηριότητα . Παίζει με του δικούς του κανόνες και ξέρει να κράτα τις ισορροπίες του παιχνιδιού Όλα αυτά μέχρι που γνωρίζει την Αϊρίν (Carey Mulligan) μια όμορφη λιγομίλητη εσωστρεφής κοπέλα που μεγαλώνει ένα παιδί χωρίς τη βοήθεια του πάτερα του αφού ο τελευταίος βρίσκετε πίσω απ τα κάγκελα της φυλακής . Όχι όμως για πολύ ακόμα .
Ακούγοντας τον τίτλο DRIVE νομίζεις πως θα δεις μια ταινία δράσης , αγωνιάς, καταδίωξης, αδρεναλίνης , με πολλές μπουνιές , πιστολίδια και γκάζια , πολλά γκάζια. Και ναι έτσι είναι , θα δεις μια ακόμα ταινία με όλα τα παραπάνω στοιχεία . Η μήπως όχι? Ε...... όχι , δε θα δεις μια ακόμα ταινία με όλα τα παραπάνω στοιχεία . Όχι δεν προσπαθώ να σε μπερδέψω αγαπητέ αναγνώστη απλά η ταινία είναι ολίγον τι ακαθόριστη σε ότι αφορά το περιεχόμενο της και δύσκολα της φοράς ταμπέλα . Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση ταινίας που μπορείς να την δεις και έτσι και αλλιώς . Μια ταινία που αν τη βάλεις κάτω και την αναλύσεις διαπιστώνεις πως πρόκειται για ένα άρτιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα που εσωκλείνει αρμονικά την αίγλη των κλασικών φιλμ νουάρ , την αγωνία του Χιτσκοκικού θρίλερ , μια πινελιές από fast and furious , μια μαύρη γυαλιστερή Mustang, άλλα και την άγρια αλλά νωχελική βια που που συναντάμε στις δημιουργίες του Martin Scorsese και αν θέλω να γίνω πιο τολμηρός και του Guy Ritchie.
Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο ρεαλισμός που εκπέμπει η ταινία καθ όλη τη διάρκεια της , ιδιαίτερα στις σκηνές δράσης που μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή με μια πρωτόγνωρη μοναδικότητα . Καθώς και ο τρόπος που ο Δανός σκηνοθέτης της τριλογίας Pusher , του Valhalla Rising και του Bronson δανείζετε την κακογουστιά των B' movies και την συγχωνεύει σ ένα σύγχρονο αστυνομικό δράμα . Σημαντική και η συμβολή του πρωταγωνιστή της ταινίας Ryan Gosling που επιμένει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις υποκριτικές του ικανότητες αφού καταφέρνει και προσαρμόζετε με τεχνική χαμαιλέοντα σε όποιο ρόλο κι αν του αναθέσουν. Ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω τη δραματική φιγούρα του blue valentine . Θα μπορούσα πολύ εύκολα να χαρακτηρίσω την ταινία και ως One man show αφού τα πάντα είναι στημένα γύρο απ τον πρωταγωνιστή . Είναι όμως όλα τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους στην ταινία που δύσκολα αποδίδει κάνεις έναν τόσο βαρύ χαρακτηρισμό .
Με δυο λόγια πρόκειται για μια περιπέτεια που θ απολαύσουν όλοι. Και αυτοί που ψάχνουν το κάτι παραπάνω από μια ταινία δράσης, αλλά και αυτοί που ερεθίζονται στο άκουσμα της εξάτμισης όταν βογκάει στο ανέβασμα των στροφών της μηχανής του αυτοκινήτου . Όχι δεν είναι το Transporter με τον πολύ Jason Statham . Ίσως αν του αφαιρούσαμε την υπερβολική δράση , την υπερβολική σκηνοθεσία , το υπερβολικό ξυλίκι , τις ατάκες που σκοτώνουν και το εμπλουτίζαμε με εξυπνότερος διαλόγους , καλύτερους παίχτες και ένα σχετικά πιστευτό σενάριο θα μπορούσαμε να κάνουμε παραλληλισμό .
Να μην ξεχάσω να σας πω πως η ταινία αποκόμισε και όχι αδίκως το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών
Ακούγοντας τον τίτλο DRIVE νομίζεις πως θα δεις μια ταινία δράσης , αγωνιάς, καταδίωξης, αδρεναλίνης , με πολλές μπουνιές , πιστολίδια και γκάζια , πολλά γκάζια. Και ναι έτσι είναι , θα δεις μια ακόμα ταινία με όλα τα παραπάνω στοιχεία . Η μήπως όχι? Ε...... όχι , δε θα δεις μια ακόμα ταινία με όλα τα παραπάνω στοιχεία . Όχι δεν προσπαθώ να σε μπερδέψω αγαπητέ αναγνώστη απλά η ταινία είναι ολίγον τι ακαθόριστη σε ότι αφορά το περιεχόμενο της και δύσκολα της φοράς ταμπέλα . Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση ταινίας που μπορείς να την δεις και έτσι και αλλιώς . Μια ταινία που αν τη βάλεις κάτω και την αναλύσεις διαπιστώνεις πως πρόκειται για ένα άρτιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα που εσωκλείνει αρμονικά την αίγλη των κλασικών φιλμ νουάρ , την αγωνία του Χιτσκοκικού θρίλερ , μια πινελιές από fast and furious , μια μαύρη γυαλιστερή Mustang, άλλα και την άγρια αλλά νωχελική βια που που συναντάμε στις δημιουργίες του Martin Scorsese και αν θέλω να γίνω πιο τολμηρός και του Guy Ritchie.
Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο ρεαλισμός που εκπέμπει η ταινία καθ όλη τη διάρκεια της , ιδιαίτερα στις σκηνές δράσης που μαγνητίζουν το βλέμμα του θεατή με μια πρωτόγνωρη μοναδικότητα . Καθώς και ο τρόπος που ο Δανός σκηνοθέτης της τριλογίας Pusher , του Valhalla Rising και του Bronson δανείζετε την κακογουστιά των B' movies και την συγχωνεύει σ ένα σύγχρονο αστυνομικό δράμα . Σημαντική και η συμβολή του πρωταγωνιστή της ταινίας Ryan Gosling που επιμένει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις υποκριτικές του ικανότητες αφού καταφέρνει και προσαρμόζετε με τεχνική χαμαιλέοντα σε όποιο ρόλο κι αν του αναθέσουν. Ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω τη δραματική φιγούρα του blue valentine . Θα μπορούσα πολύ εύκολα να χαρακτηρίσω την ταινία και ως One man show αφού τα πάντα είναι στημένα γύρο απ τον πρωταγωνιστή . Είναι όμως όλα τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους στην ταινία που δύσκολα αποδίδει κάνεις έναν τόσο βαρύ χαρακτηρισμό .
Με δυο λόγια πρόκειται για μια περιπέτεια που θ απολαύσουν όλοι. Και αυτοί που ψάχνουν το κάτι παραπάνω από μια ταινία δράσης, αλλά και αυτοί που ερεθίζονται στο άκουσμα της εξάτμισης όταν βογκάει στο ανέβασμα των στροφών της μηχανής του αυτοκινήτου . Όχι δεν είναι το Transporter με τον πολύ Jason Statham . Ίσως αν του αφαιρούσαμε την υπερβολική δράση , την υπερβολική σκηνοθεσία , το υπερβολικό ξυλίκι , τις ατάκες που σκοτώνουν και το εμπλουτίζαμε με εξυπνότερος διαλόγους , καλύτερους παίχτες και ένα σχετικά πιστευτό σενάριο θα μπορούσαμε να κάνουμε παραλληλισμό .
Να μην ξεχάσω να σας πω πως η ταινία αποκόμισε και όχι αδίκως το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου