HUGO

 HUGO
Χώρα : ΗΠΑ
Έτος: 2011
Είδος: Για όλη την οικογένεια
Σκηνοθεσία: Martin Scorsese
Πρωταγωνιστούν : Ben Kingsley, Asa Butterfield, Sacha Baron Cohen, Christopher Lee
Διάρκεια : 121΄

Ο Martin Scorsese ήταν ανέκαθεν απ τους αγαπημένους μου δημιουργούς του σινεμά καθώς ξέρει πολύ καλά να στήνει τα πλάνα του και να δημιουργεί χαρακτήρες όπως κάνεις άλλος. Ξέρει να παίρνει απ τους πρωταγωνιστές του αυτό το κάτι παραπάνω που άλλοι συνάδερφοι του δεν καταφέρνουν να το πάρουν ( βλέπε ΝτεΝιρο) . Οι ταινίες του επίσης κάτω απ την γυαλιστερή τους επιφάνια κρύβουν πάντα κάποια μηνύματα που για να τα ανακαλύψεις χρειάζεται μια δεύτερη ανάγνωση ( βλέπε Συμμορίες της Ν.Υ) . Είναι ο άνθρωπος που σε κάθε ευκαιρία θα τα ¨χώσει¨ στο αμερικάνικο όνειρο , θα θίξει θεσμούς και καταστάσεις χωρίς όμως να γίνει απεχθείς από τους θιγόμενους και αυτό είναι πραγματικά αξιέπαινο. Όταν λοιπόν έμαθα πως θα γύριζε το HUGO είχα μεγάλη περιέργεια να δω πως θα διαχειριζόταν ένα παραμυθάκι . Και ναι, παρ όλο που δεν έχει πολιτικό στοιχείο , που δε έχει τους περίπλοκους χαρακτήρες και δε χρειάζεται δεύτερη ανάγνωση , τα κατάφερε εκπληκτικά. Με μια λέξη θα τη χαρακτήριζα ¨μαγική¨. Και είναι μαγική αφου όλα κινούνται ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία . Θα μπορούσε να είναι μια όμορφη νοσταλγική αληθινή ιστορία . Θα μπορούσε πάλι να είναι και ένα εξωπραγματικό μεταρετρό παραμύθι Όπως και να χει όμως αυτό που βλέπει ο θεατής στο πανί τον απορροφά , τον αφομοιώνει και τον αφήνει αποσβολωμένο στο κάθισμα του μετά το πέρας της ταινία να προσπαθεί να επανέρθει στην πραγματικότητα . Να σημειώσω επίσης πως η ταινία γυρίσθηκε με τη μέθοδο 3D και για μένα είναι ότι καλύτερο έχω εισπράξει από τούτη εδώ την τεχνολογία . Δε θα σταθώ στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών που επιλέχθηκαν με χειρουργική ακρίβεια για τους ρόλους της ταινίας μιας και ουσιαστικά αυτοί εκ των πραγμάτων έρχονται σε δεύτερη μοίρα χωρίς αυτό να μειώνει την άξια τους , αφού το οπτικό κομμάτι είναι αυτό που κλέβει την παράσταση .

Ένας πιτσιρικάς που ζει με τον εφευρετικό ωρολογοποιό πατέρα του θα μείνει στους 5 δρόμους η καλύτερα στο σιδηροδρομικό σταθμό όταν ο πατέρας χάνει τη ζωή του σε μια έκρηξη . Ένα κουρδιστό ρομποτακι που πάνω σ αυτό δούλευε ο πατέρας, είναι η μόνη του κληρονομιά . Σκοπός του γίνεται να ολοκληρώσει την κατασκευή του πιστεύοντας πως με τον τρόπο αυτό θα κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του πατέρα του . Μια περίεργη όμως ιστορία κρύβεται πίσω απ το κουρδιστό αυτό επίτευγμα της τεχνολογίας , Μια ιστορία τόσο απίθανη αλλά και τόσο ρομαντική που δε θ αφήσει κανένα ασυγκίνητο.