ANTICHRIST

Ο Διάβολος φορούσε τα πάντα 

Ο κινηματογράφος είναι ένα θολό είδωλο της πραγματικότητας. Αν κάθεσαι σε μια αίθουσα κλαίγοντας, αυτό είναι μια θολή μίμηση ενός παρόμοιου συναισθήματος που είχες ζήσει στην πραγματική σου ζωή. Το κινηματογραφικό έργο θα έρχεται πάντα δεύτερο κατ’ αυτή την έννοια, γιατί πάντα θα υπάρχει δανειζόμενο συναισθήματα από την πραγματική ζωή. Αν ένας άνθρωπος φοβάται, αυτό μάλλον συμβαίνει επειδή έχει κάποιο φόβο να εξωτερικεύσει και τον χρησιμοποιεί στη διαδικασία της θέασης μιας ταινίας.  

Αυτά ήταν μερικά απ τα λόγια του Λαρς Φον Τρίερ σε συνέντευξη του μετά την ολοκλήρωση του Αντίχριστου . Μια ταινία που αφιέρωσε στον αλησμόνητο  Αντρέι Ταρκόσφκι. 

Κατά πόσο όμως ο κινηματογράφος αντικατοπτρίζει την Ζωή μας?  

Ο Αντίχριστος ήταν μια έμπνευση του Τριερ σε μια  καταθλιπτική περίοδο. Πρόκειται λοιπόν για ένα αριστούργημα η μια αρρωστημένη αναλαμπή ?

ΚΑΛΥΤΕΧΝΙΚΑ:

Λ.Φ.Τ - Θέλω να πιστεύω πως ακόμα έχω ένα κοινό που εκτιμάει τα πράγματα να δείχνονται όπως είναι

Αν αποκόψουμε το πρώτο εισαγωγικό δεκάλεπτο της ταινίας  έχουμε την καλύτερη μικρού μήκους ταινία όλων των εποχών. Ο 53χρονος Δανός  δημιουργός  ξεπερνά τον εαυτό του ζωγραφίζοντας με κάρβουνο  στον καμβά της μεγάλης οθόνης .  Μέσα σ αυτό το 10λεπτο εγκλωβίζει με απίστευτη μαεστρία , τη χαρά , τον ερώτα,  την απόλαυση , τη θλίψη , τον πόνο , την κραυγή , το θάνατο , τη ζωή που εναλλάσσονται νωχελικά μα τόσο αρμονικά που είναι σχεδόν αδύνατον να μην υποκλιθείς  σ αυτό που βλέπεις   . Τι γίνεται όμως μετά το πέρας  της ασπρόμαυρης δεκάλεπτης πανδαισίας?

ΤΟ ΕΡΓΟ :

Ο παράδεισος είναι ένα προάστιο της κόλασης

Οι ήρωες μας ένα ζευγάρι που βιώνει μια τραγική εμπειρία απώλειας και αποφασίζει να καταφύγει στη δική του   γη της επαγγελίας . Μια ξύλινη καλύβα στη μέση ενός αφιλόξενου δάσους.  Ο άντρας με την επαγγελματική του ιδιότητα θα προσπαθήσει να θεραπεύσει και ν αποβάλλει την έμμονη της γυναικάς που θεώρει τον εαυτό της υπαίτιο του τραγικού γεγονότος  και να επαναφέρει και πάλι την αρμονία στην κατεστραμμένη σχέση τους.  

Η φύση όμως αποφασίζει να τους αλλάξει τα σχέδια μετατρέποντας το αλπικό τοπίο σε μια κόλαση του Δάντη για τους δυο πρωταγωνιστές.  Ως σύγχρονοι Αδάμ και Εύα  στον κήπο της Εδέμ  παραλλάσουν το προπατορικό αμάρτημα όπου η γυναίκα δαιμονίζετε η αν θέλετε αναβλύζει από μέσα της το κακό. Ένα κακό που στο τέλος σκοτώνει ο άντρας πριν αυτό  σκοτίσει τον ίδιο

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ :

Θρίαμβος η πανωλεθρία ?

Η ταινία ήρθε σ επαφή με το κοινό  για πρώτη φορά στο 62^ο  φεστιβάλ των Καννών και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Θεωρήθηκε δε η πιο προκλητική και σκανδαλώδες ταινία στην ιστορία  του θεσμού. Τις αντιδράσεις των κριτικών αντέκρουσε με προβοκατόρικη διάθεση ο Λ.Φ.Τ λέγοντας μάλιστα πως είναι άσχετοι και πως ο ίδιος είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου.  Μια άποψη που για πολλούς θεατές  δεν απέχει και πολύ απ την  πραγματικότητα. Αφού λοιπόν εξαγρίωσε μια μεγάλη μερίδα κόσμου κατάφερε ν αποσπάσει και το βραβείο καλύτερης γυναίκειας ερμηνείας  για την Σαρλότ Γκενσμπούργκ που αποτύπωσε με συγκλονιστικό τρόπο την τραγική φιγούρα  του έργου.

Η ταινία σε αρκετές χώρες προβλήθηκε με επέμβαση λογοκρισίας  όπου της αφαιρέθηκαν χειρουργικά  4 λεπτά και με καταλληλότητα άνω των 17 ετών   

Αν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει τον Αντίχριστο  θα μπορούσε πολύ εύκολα να του προσάψει όπως  , προκλητικό , χυδαίο , ενοχλητικό , ακραίο , παραπλανητικό, αντισυμβατικό ,  εναλλακτικό , λυρικό , μεγαλοπρεπές,  ευφυέστατο.   

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΛΟΜΕΝΟΥΣ :

Πριν επιλέξετε να δείτε αυτή την ταινία πρέπει να γνωρίζετε ότι

-          Δεν πρόκειται για ένα καλό θριλεράκι

-          Δεν είναι μια ταινία για όλη την οικογένεια  

-          Δεν προτείνεται καθόλου εύκολα  στους φίλους μας

-          Δεν περνούμε τα pop corn ανά χείρας 

Και τέλος το ότι η ταινία είναι αφιερωμένη στον Αντρέι Ταρκόσφκι δε μας λέει τίποτα καλύτερα να επιλέξουμε κάτι διαφορετικό για το Σαββατόβραδο μας

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

ANTICHRIST

Σκηνοθεσία: Λαρς Φον Τρίερ
Σενάριο: Λαρς Φον Τρίερ
Φωτογραφία: Anthony Dod Mantle (οσκαρ για το Slumdog Millionaire )
Μουσική: Handel από την όπερα Ρίνάλντο
Παίζουν: Ουίλιαμ Νταφόε, Σαρλότ Γκενσμπούργκ
Έτος παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: ΔΑΝΙΑ
Γλώσσα: Αγγλικά
Διάρκεια: 104΄