Πατήστε πάνω στον τίτλο για να δείτε αναλυτικό αφιέρωμα
κυκλοφορει σε DVD
ΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ
Kαι φυσικά όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος λίγο πριν την μεγάλη απονομή των βραβείων Oscar απονεμήθηκαν σε μια άλλη όχι και τόσο λαμπρή τελετή τα αντι-Oscar τα γνωστά ΧΡΥΣΑ ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ . Βραβεία που από την επόμενη χρονιά ενδέχεται να μετονομαστούν σε Paris awards κάτι απολύτως δίκαιο αφού η γνωστή και ταλαντούχα ηθοποιός , τραγουδίστρια , μεγιστάνας , φωνάρα , τσουλάρα και όλα τα άρα κερδίζει κάθε χρόνο τη μάχη του τίτλου και μάλιστα με μεγάλη διαφορά . Έτσι το σωστότερο θα ήταν τα βραβεία να έχουν τα όνομά της και να της δώσουν προκαταβολικά καμιά 12αδα μαζεμένα για τα επόμενα χρόνια . Θα μου πείτε πώς κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο για τον Owe Boll που σαρκώνει και αυτός κάθε χρόνο τα πάντα στο πέρασμα του . Τι να κάνουμε όπως ο Γερμανός έρχεται δεύτερος αφού το να σκηνοθετείς προσπαθώντας κάποια μέρα να γίνεις Ed Wood δε φτάνει . Άσε που είναι και αξύριστος . Καλά για την επιστροφή του Indiana Jones 4: με το χέρι στο χρυσό πορτοφόλι δεν θα σχολιάσω γιατί μπορεί και να μας διαβάζουν και μικρά παιδιά και δεν θέλω να χαρακτηρισθώ και ως βλάσφημος
Απολαύστε λοιπόν την λίστα
Χειρότερη ταινία:
The Love Guru
Χειρότερος α ανδρικός ρόλος:
Μάικ Μάγιερς (The Love Guru)
Χειρότερος α γυναικείος ρόλος:
Πάρις Χίλτον (The Hottie & The Nottie)
Χειρότερος β ανδ.ρόλος:
Πιρς Μπρόσναν (Mamma Mia!)
Χειρότερος β γυν.ρόλος:
Πάρις Χίλτον (Repo! The Genetic Opera )
Χειρότερο κιν/κό ντουέτο:
Πάρις Χίλτον & Κριστίν Λακιν ή Τζόελ Ντέιβιντ Μουρ
Χειρότερο σενάριο:
The Love Guru (Μάικ Μάγιερς και Γκράχαμ Γκόρντι)
Χειρότερος σκηνοθέτης:
Όουι Μπολ (Tunnel Rats, In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale & Postal).
Χειρότερο σίκουελ:
Ιντιάνα Τζόουνς και το βασίλειο του κρυστάλλινου κρανίου
(και του χρυσού πορτοφολιού)
Θεωρείται δε και το δεύτερο μεγαλύτερο φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο μετά από αυτό των Καννών . Φέτος διεξήχθη από της 5/2 έως και της 15/2 και είχα την χαρά να παραβρεθώ σε αυτό μαζί με το Tim της seven films . Η μέρα άφιξης μας στο Βερολίνο ήταν η Τετάρτη 04/02 μια μέρα δηλαδή πριν από την έναρξη του φεστιβάλ . Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο βγήκαμε για μια γρήγορή βόλτα αναγνώρισης και για να παραλάβουμε τα διαπιστευτήρια του φεστιβάλ , δηλαδή καταλόγους , την κάρτα ελευθέρας εισόδου και τα σχετικά έντυπα .
Αμέσως μετά καταστρώσαμε το πρόγραμμα που θα ακολουθούσε ο καθένας από εμάς . Οι ταινίες ήταν τόσες πολλές που ήθελε σχολαστική μελέτη ώστε να επιλέξει κανείς ποιες και πόσες θα δει . Ένας μέσο όρος ταινιών που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ημερησίως είναι 5- 6 με ενδιάμεσα 10 λεπτά διαλείμματα για καφέ και φαΐ . Αυτό έκανα κι εγώ . Από την επόμενη μέρα το πρωί ξεκίνησα να μπαινοβγαίνω στις αίθουσες. Οι ταινίες που παρακολούθησα ήταν σε γενικές γραμμές άνω του μετρίου . Υπήρξαν και μερικά αριστουργήματα , κάποια μικρά διαμαντάκια , και κάποιες αδιάφορές που και να τις έχανα δε έτρεχε και τίποτα . Ευτυχώς αυτές ήταν ελάχιστες.
Το θετικότερο όλων είναι πώς μου δώθηκε η ευκαιρία να δω ταινίες που το πιο πιθανό είναι να μην της ξανασυναντήσω πουθενά
Εκεί το τοπίο θύμιζε Hollywood με τον κόσμο αριστερά και δεξιά να περιμένει καρτερικά να δει έστω και για λίγο από κοντά τα κινηματογραφικά του είδωλα κοινός τους star του cinema . Φώτα , κάμερες , paparazzi , λιμουζίνες , πασαρέλα, κυρίες με γούνες , φωνές και χειροκροτήματα ήταν όλα αυτά που συνέθεταν το σκηνικό κάθε βράδυ. Και όλα αυτά με την θερμοκρασία να βλέπει τους 0 βαθμούς κατάματα . ¨όλα ήταν τέλεια με εξαίρεση το ότι πουθενά μα πουθενά δεν μπορείς ν απολαύσεις ένα κανονικό
ΦΡΑΠΕ . Στα + και τα υπέροχά ΒΟΥΡΣΤ (λουκάνικα) που χτυπούσα ανάμεσα στις προβολές απ την κιόσκι καντίνα που ευωδίαζε όλη την περιοχή με τα εδέσματα της . Στα + επίσης και οι κουβάδες μπίρα που καταναλώθηκε όλες αυτές τις μέρες . Τα αποτελέσματα βέβαια δεν ήταν καθόλου ευχάριστα όταν γυρίζοντας στην Ελλάδα αντίκρισα τον δείκτη της ζυγαριάς αλλά δεν πτοούμαι . Από τουριστικής πλευράς το Βερολίνο θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς αφού συνδυάζει τα πάντα , την αρχιτεκτονική του χθες και του σήμερα Ιστορικά μνημεία που επέφεραν ριζοσπαστικές αλλαγές στην Ευρώπη καθώς και ξέφρενη νυχτερινή ζωή που όμως πρέπει να ξέρεις να την ανακαλύπτεις καθώς τα περισσότερα καλά στέκια βρίσκονται είτε κρυμμένα πίσω από περίεργες πόρτες είτε σε ορόφους πολυκατοικιών και το μόνο που μπορεί να προδώσει την ύπαρξη τους είναι οι καπνιστές του στοιβάζονται απ έξω τουρτουρίζοντας απ το κρύο χάριν της απόλαυσης του καπνού. Εκει το κάπνισμα απαγορεύεται δια ροπάλου .
Σ ολόκληρο το Βερολίνο συναντήσαμε ένα μόνο Bar με καπνίζοντες όπου και φυσικά γίνονταν το αδιαχώρητο . Δυστυχώς όμως οι μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα και η επιστροφή ήταν επιβεβλημένη .
Έτσι γίνεται πάντα , τα καλά πράματα κρατάν λίγο .Η αλήθεια είναι όμως πώς αν κρατούσαν και περισσότερο θα γίνονταν ρουτίνα οπότε καλύτερα έτσι . Άντε και του χρόνου με υγεία .
At any second του Jan Fehse
John Rabe του Florian Gallenberger
Troubled Water του Erik Poppe
Περισσότερα γι αυτές σύντομα